Het verhaal van Leonie en de mestkever, Scarabee, gaat over perceptie en waardering van het onzichtbare en vaak ongewaardeerde werk dat ten grondslag ligt aan verandering en groei. Scarabee, eens vereerd in oude culturen als symbool van transformatie, voelt zich nu veracht en onzichtbaar, zijn rol in het ecosysteem wordt over het hoofd gezien door de moderne mens die zich richt op snelle oplossingen en het kunstmatige boven het natuurlijke verkiest.

Leonie's ontmoeting met Scarabee herinnert ons eraan dat wat oppervlakkig als onaangenaam of waardeloos wordt beschouwd, eigenlijk van grote waarde kan zijn. De composthoop, hoewel stinkend en afstotend, is een bron van voeding en groei. Het is een cruciaal element in de cyclus van het leven, dat afval omzet in voedsel voor nieuwe groei.

Net zoals Leonie Scarabee ziet als een schatbewaarder, kunnen we leren om onszelf en anderen te herwaarderen, en de ondergewaardeerde aspecten van ons leven en onze samenleving te zien als bronnen van rijkdom en potentieel.

 Door Scarabee te zien als een bewaker van schatten in plaats van als een teken van verval, verandert Leonie de context – of 'reframe' – van zijn bestaan. Dit is een kernaspect van NLP, waarbij het veranderen van ons perspectief op een situatie ons kan helpen om nieuwe mogelijkheden te ontdekken.

 De dialoog tussen Leonie en Scarabee benadrukt het belang van natuurlijke processen en cycli, die vaak over het hoofd worden gezien in onze moderne wereld die gericht is op kunstmatige 'medicatie' voor problemen.

Scarabee vertegenwoordigt die delen van onszelf die we misschien niet waarderen of zelfs onderdrukken. Leonie herinnert ons eraan dat er binnenin ons een kracht schuilt die, hoewel misschien niet onmiddellijk zichtbaar of gewaardeerd door anderen, van fundamenteel belang is voor onze eigen transformatie en groei.

In de kern is dit verhaal een pleidooi voor het herkennen van de inherente waarde in alle aspecten van het leven, zelfs die we als onaantrekkelijk of ongewenst beschouwen. Het is een verhaal van hoop en herontdekking, dat ons uitnodigt om de wereld en onze plaats daarin opnieuw te bekijken, en om de onzichtbare 'mestkevers' in ons leven de waardering te geven die ze verdienen. En zoals Scarabee op het einde begrijpt, is er een diepere betekenis in zijn werk – hij is werkelijk een bewaker van schatten, essentieel voor de cycli van het leven.

Terug naar de schatkist