De "Puzzelman" is een fascinerende figuur en biedt een rijke metafoor om te verkennen vanuit het perspectief van NLP. Zijn hoofd, een mengelmoes van puzzelstukjes, symboliseert de complexiteit van de menselijke geest - elke kleur en patroon vertegenwoordigt de verschillende aspecten, ervaringen en overtuigingen die wij als individuen met ons meedragen.

Het feit dat Leonie in de armen van de Puzzelman wakker wordt na haar val, suggereert dat zelfs als we een misstap maken, er altijd steun is om ons op te vangen. Dit kan gezien worden als een metafoor voor het onbewuste, dat altijd aanwezig is om ons te helpen onze ervaringen te integreren en te verwerken, zelfs als we ons niet bewust zijn van zijn rol.

De Puzzelman die Leonie op haar voeten zet en vervolgens terugkeert naar zijn werk, illustreert het concept dat we uiteindelijk zelf verantwoordelijk zijn voor onze eigen reis. Hij legt paden met puzzelstukjes, die de wegen voorstellen die we in het leven kiezen, maar hij laat bewust lege plekken achter. Dit leert ons dat we niet altijd een volledig uitgestippeld pad zullen hebben; er zullen momenten zijn waarop we onze eigen stukjes moeten vinden of creëren.

Deze lege plekken in de paden die de Puzzelman legt, spreken tot het idee dat leren en groeien vaak voortkomen uit onzekerheid en onvolledigheid. Het nodigt mensen uit om actief deelnemers te zijn in hun eigen levensverhaal, om creativiteit en verbeelding te gebruiken om de ontbrekende stukken in te vullen. Dit is een belangrijk principe in NLP, waar het vermogen om flexibel te denken en eigen oplossingen te vinden wordt gewaardeerd.

Het feit dat Leonie voorstelt om de verbeelding te gebruiken in plaats van boos te worden over een ontbrekend stuk, benadrukt de kracht van positieve intentie en proactieve houding. In plaats van vast te zitten in frustratie, kiest ze ervoor om haar eigen oplossingen te visualiseren en te creëren. Dit weerspiegelt het NLP-principe van 'modeling', het proces van het leren en overnemen van excellente gedragspatronen van succesvolle individuen of, in dit geval, van de Puzzelman zelf.

Leonie's grap aan het einde, "je bent gemaakt uit één stuk", kan gezien worden als een erkenning van de Puzzelman's integriteit en de cohesie van het zelf, zelfs wanneer het zelf lijkt te bestaan uit vele, soms verspreide, delen. Het suggereert dat ondanks onze complexiteit, er een onderliggende eenheid en heelheid is in wie we zijn.

Door haar droomlandschap geïnspireerd te voelen, toont Leonie dat we allemaal in staat zijn om onze eigen weg te vinden in de wereld, een wereld die soms aanvoelt als een eindeloze reeks puzzels.

Terug naar de schatkist